Het is 21.15 uur. Precies 2 jaar geleden was het zaterdagavond en lag ik met een weeën opwekkend infuus op standje 10 in een verloskamer. Verlost van de pijn werd ik daar niet: daarvoor was de ontsluiting al te ver gevorderd. Verlost van onze zoon werd ik ook niet. Op hem moesten we nog een uur en twintig minuten en een tripje naar de OK wachten.
Vandaag is Zoons verjaardag. En zoals veel moeders denk ik terug aan die dag toen het allemaal begon. “Ah, twee jaar geleden had ik de eerste wee.” “Zeven uur, toen gingen we naar het ziekenhuis.” En zo verder. Waarschijnlijk tot dat magische moment van 22.35 uur.
Ik hoor van meer moeders dat ze daar in gedachten mee bezig zijn op de verjaardag van hun kind. Anderen zijn er helemaal niet mee bezig. Toen ik daarover nadacht ontdekte ik een overeenkomst binnen die groepen. De moeders die er nog bij stilstaan op de verjaardag van hun kind hebben alleen dat ene kind. De moeders die er te druk voor zijn hebben twee of meer kinderen.
Ik ben benieuwd of er ooit een verjaardag van Zoon komt dat ik niet nadenk over de dag dat hij geboren werd…
Sjak Schrijft 
ik ook 😉
(maar ik weet van beide dames nog wel veel………dat ik bij Isa bijna het bed opvrat, en de Chinees er niet in mocht….. en dat we bij Tess om 07.00u in het ziekenhuis waren en dat ze echt binnen de 4 uur erna werd geboren)
Mam
Mijn gedachten gaan er ook wel naartoe als jullie jarig zijn, hoewel het al lang geleden is, blijft het je altijd bij, want na de doorstane pijnen heb ik er mooie en lieve kinderen voor terug gekregen.
Ietwat later maar toch nog mijn felicitaties voor jullie.
Goed temperaturen, op het juiste moment samen gezellig samenzijn en je hebt het er geen verjaardag meer over!