Toen ik kind was werkte mijn moeder niet. Dat had zijn oorzaak enerzijds in mijn vaders ‘mijn vrouw werkt niet’-instelling en anderzijds er te lang uit geweest zijn. Toen ze na 15 jaar weer aan het werk wilde was er geen werkgever die op haar zat te wachten. Zoals op zoveel punten besloot ik het anders te doen als ik eenmaal kinderen had. Ik zat als puber niet te wachten op een moeder met een kopje thee en ik hoop dat Zoon het mij t.z.t. niet kwalijk neemt dat ik financieel zelfstandig en meer dan alleen maar moeder wil zijn.
Sinds de geboorte van Zoon werk ik nog maar 24 uur. Ten eerste omdat ik, zeker toen hij zo heel klein was, wilde dat hij meer dagen thuis zou zijn dan bij de opvang. Ten tweede omdat de baan die ik heb, er nu eenmaal eentje is van 24 uur. Ik zou best meer uren willen maken als dat mogelijk was maar dan moet Lief minder gaan werken. Onze gastouder heeft voorlopig geen plaats voor Zoon op een vierde dag.
De laatste tijd is er veel te doen rond de kinderopvangtoeslag. Ik vind het eerlijk gezegd nogal naïef van ‘de politiek’ dat ze indertijd niet hebben voorzien dat de huidige regeling voor kinderopvangtoeslag zo uit de klauwen zou lopen als nu het geval is. Onder de vorige regeling pasten grootouders op in ruil voor af en toe een bloemetje of een etentje. Omdat ze het nu eenmaal leuk vonden om met hun kleinkinderen bezig te zijn. Prima, als dat je keuze is. De mijne is dat niet: ik wil geen opvoedrol voor opa en oma en als ze op reguliere basis oppassen ontstaat die wel.
Toen de huidige regeling van start ging bleek het door een maas in de wet opeens mogelijk dat oppassende opa’s en oma’s daarvoor geld gingen ontvangen. Ze schreven zich in als gastouder en op papier kinderen betaalden opa en oma. Hierdoor ontvingen ze kinderopvangtoeslag en de winst werd gedeeld. Ik weet van in ieder geval één oppassende oma en werkende moeder dat ze voor gek werden verklaard dat ze deze gang van zaken ‘not done’ vonden en dus geen gebruik maakten van de mogelijkheid. Het oneigenlijke gebruik is er in mijn optiek grotendeels schuld aan dat de kosten voor kinderopvang de pan uit rijzen. Dus moet er bezuinigd worden.
Ik zeg: begin eens met het terugdringen van het oneigenlijk gebruik van de regeling door gezinnen waarbij opa en oma oppassen. Er is al een begin gemaakt door de eisen voor gastouders aan te scherpen en betaling via een gastouderbureau verplicht te stellen maar dat kan best nog iets strenger. Stel bijvoorbeeld als extra eis dat er meerdere kinderen uit meerdere gezinnen moeten worden opgevangen, en dat er geen familierelatie mag bestaan.
Volgens de bezuinigingsplannen van Minister Kamp gaan komende jaren de opvangkosten voor ouders omhoog. Tot voor kort werd in de media gesproken van ‘enkele tientjes’ per maand voor minimum inkomens en ‘enkele honderden euro’s’ voor topinkomens van 130.000 euro en hoger. Wat de beoogde nieuwe regeling betekent voor middeninkomens kon ik nergens terugvinden. Tot vrijdag, toen ik in het AD las dat een gemiddeld gezin met twee kinderen die drie dagen naar de opvang gaan, 400 euro per maand meer gaat betalen dan nu het geval is.
Vooralsnog hebben wij maar één kind maar ik denk dat we redelijk gemiddeld zijn. Het zal voor ons dus niet om 400 euro gaan maar waarschijnlijk wel minimaal de helft. Ik weet niet waar we die vandaan moeten halen. Ik kan me ook niet voorstellen dat ‘gemiddelde gezinnen’ 400 euro in de maand extra kunnen missen. Dus terwijl aan de ene kant ‘de politiek’ wil dat in verband met de vergrijzing meer mensen gaan werken, snijden ze aan de andere kant in regelingen die het mensen mogelijk maakt (meer) te gaan werken. Hoe zien ze dat dan voor zich?
Ik heb niet de illusie dat ik ‘de politiek’ op andere gedachten kan brengen. Voorlopig hou ik het bij mijn 24 uur in loondienst. De komende tijd ga ik nadenken hoe ik die uren thuis kan uitbreiden. Op die manier heb ik geen extra kinderopvang nodig want dat is straks niet meer te betalen. En Zoon aan een boom binden vind ik een beetje te ver gaan.
Alternatieve kinderopvang (afbeelding:gorik.be)
Sjak Schrijft 