Toen ik als kind wel eens bij oma logeerde mocht ik daar Dallas meekijken. Logeren was een feestje: bij oma mocht altijd meer dan thuis. In het pre-videorecorder tijdperk ging oma natuurlijk niet haar favoriete serie laten lopen vanwege een logerend kleinkind. Tot groot genoegen van het kleinkind. Thuis mocht ik helemaal geen Dallas kijken. Die serie kwam te laat en mijn ouders vonden er geen bal aan.
Het leek me helemaal geweldig, met de hele familie in zo’n groot huis. Dat de familie Ewing een beetje apart was viel me trouwens wel op. Dat spook van een Sue Ellen met haar drankprobleem, die doos van een Pamela en die gemene JR… Maar Miss Ellie was een lieve oma en daarin leek ze op de mijne.
Nu ik door mijn volwassen bril kijk snap ik dat drankprobleem van Sue Ellen wel. Ik bedoel: met je hele familie in één huis wonen? Of misschien nog erger: met je hele schoonfamilie? Dat je zwager zich nog vóór je eerste bak koffie ’s ochtends tegen je aan gaat bemoeien omdat je elkaar nu eenmaal tegenkomt in de gezamenlijke keuken? Een mens zou van minder aan de drank raken, daar heb je geen vreemdgaande echtgenoot meer voor nodig!
Ik hou van mijn familie maar ik hoef dus echt niet met ze in één huis te wonen. Jaren geleden ben ik eens met mijn moeder, zus en aanhang een weekend naar een bungalowpark geweest. Het was mijn idee geweest maar maandagochtend was ik degene die met piepende bandjes vertrok. Ik kan dat gewoon niet, zo lang met zoveel mensen in één huis.
En dat is precies de reden dat ik opzie tegen de naderende vakantie. Een week lang met de familie naar een resort in Turkije. Gelukkig hebben we allemaal onze eigen kamer. Maar toch. Zou pa dat al hebben voorzien toen hij ons uitnodigde om “een week vakantie met elkaar door te brengen, want of het vieren wordt moeten we nog maar afwachten”?
Ik denk dat ik beter bij voorbaat mijn excuses kan aanbieden. Een blik in mijn agenda wees namelijk uit dat ik nét die week ongesteld zal zijn. En met een gemiddelde temperatuur van 32 graden, horrormonen en een overdosis familie ben ik bang dat ik in ieder geval een deel van die week niet op mijn best zal zijn. Dus, lieve familie: sorry. It’s not you, it’s me. Gelukkig zijn Lief en Zoon heel sociaal, veel plezier met mijn mannen!
Sjak Schrijft 
En Toby ligt toch IN jullie kamer? Met onze familiesuite ging het goed, maar vliegreis en eten waren horror…. succes! 😉
Klinkt echt als copy-paste als mijn oma in die tijd. Mij interesseerde Dallas niks hoor, maar wel lang opblijven en gezelligheid :o)
En troost je: je bent niet de enige die er tegenop ziet om een week met de familie de hort op te gaan. Ik zou het ook niet trekken..daarom begin ik er dan ook niet aan. Gek genoeg kan ik wel weer met 14 man bemanning ergens een week in een hotel zitten maar ja, das geen familie en die mensen letten ook niet op je…vrijheid blijheid… maaarrrrrrr, het is wel ff lekker om eruit te zijn Sjak, dus ondanks alle ongemakken focus je je op een ding: bruin worden in een korte perioden… tipje van mij :o))
P.S. de smileys pakken niet zo goed uit als ik ze bedoeld had
Ja……………klinkt als zus 😉 maar toch hou ik van je met al je eigenaardigheden!
ik kan me nog herinneren dat we eens in Wenen waren, en jij met een dekentje op het gras ging liggen lezen en dat papa vroeg “wat gaat ze nou doen? moeten we wachten.” Toen zij ik nou pap, ze heeft even tijd voor zichzelf nodig, ze komt wel weer thuis als ze er klaar voor is 😉 en gelukkig deed je dat ook.
kusje van jezusje